Wichelroedelopen

Leylijnen of energetische breuklijnen kunnen aangevoeld worden met de pendel en de wichelroede. Beide werkwijzen zijn echter niet meer dan een combinatie van aanvoelen en weten. Pas na ermee vertrouwd te zijn, wat enkel kan gebeuren na veel oefenen, kan zonder veel moeite de reaktie van de pendel of wichelroede geinterpreteerd worden. Vermits de pendel buitenhuis vrij onderhevig is aan wind wordt voor het zoeken naar leylijnen best een wichelroede gebruikt.

Open Mind Cois Geysen Wichelroedelopen De volgende richtlijnen beperken zich tot het gebruik van het eenvoudigste type, de zogenaamde hoekwichelroeden, ook ‘allemansroeden’ genoemd. Deze kunnen eenvoudig gemaakt worden van een metalen kleerhanger, of in een hoek geplooide ronde metalen staafjes. Hoewel de lengte niet echt belangrijk is, wordt de voorkeur gegeven aan roeden waarvan de lange zijde ongeveer 30 a 35 centimeter bedraagt, en de korte zijde iets meer dan de breedte van de hand, dus ongeveer 12 centimeter. De eenvoudigste manier om ze te bekomen is ze te kopen in de esoterische handel, maar even eenvoudig is om ze zelf te maken. Laat ons een poging ondernemen om onze roeden doelmatig te laten functioneren.

Neem de korte zijde in uw handen, maar hou ze niet te stevig vast zodat ze kunnen draaien, maar ook niet te los. Let er op dat de lange zijde horizontaal is.
Houd uw armen tegen uw lichaam, uw onderarmen horizontaal.
Loop langzaam en houd uw ogen op de roeden gericht zonder u er op te concentreren. Wees ervan bewust dat u de roede op geen enkele manier met de vingers manipuleert.
Visualiseer het op te sporen doel.
De roeden zullen elkaar kruisen boven hetgeen dat gezocht wordt en na het passeren terug de evenwijdige stand innemen.
Herhaal verschillende malen om uw bevinding te bevestigen.

Een juiste instelling is een belangrijk onderdeel van wichelroedelopen, maar visualiseren, het voor de geest halen van hetgeen wat gezocht wordt, eveneens. Zo kunnen we bijvoorbeeld wateraders vinden omdat we een beeld kunnen vormen van water, of we kunnen ons ondergrondse holtes voorstellen. Toch is het mogelijk om eveneens andere zaken op te sporen die we slechts als een begrip kennen. Want hoe visualiseren we bijvoorbeeld magnetisme, want het magnetisch veld van de aarde vinden we overal. Voor dit laatste kunnen we een eenvoudige test uitvoeren. Deze kan zowel binnen als buitenhuis gebeuren, de enige voorwaarde is dat we verstandelijk onmogelijk kunnen weten waar het noorden gelegen is. Onze wichelroede en ons onderbewuste zullen echter het tegendeel bewijzen. Hierbij gaan we volgt te werk. We houden één roede op de juiste wijze in de hand en lopen enkele meters van links naar rechts en van voor naar achter. Na dit enkele malen herhaald te hebben zullen we opmerken dat op een bepaalde plaats onze roede begon te draaien.

Dit gebeurde wanneer we ons boven het Hartmann-net bevonden, een reactie die normaal om de 2,5 of 2 meter gebeurt. We lopen nogmaals naar deze plaats om ons vermoeden te bevestigen. Eens we zeker zijn blijven we op deze plaats staan en stellen ons in; onze wichelroede is de kompasnaald, wij zijn het kompas. We zullen zien dat de wichelroede naar de noordelijke richting zal wijzen. Dezelfde test kan overgedaan worden met twee roeden. Boven het magnetisch veld zullen ze elkaar kruisen. Eens de plaats werd vastgesteld, werken we verder met één roede om het noorden te bepalen.

Voor een tweede test begeven we ons naar een kerk waarvan we weten dat ze vroeger omringd was door een kerkhof. Op de meeste plaatsen is dit echter verdwenen en wordt er begraven op een gemeentelijke begraafplaats. Meestal heeft het oude kerkhof plaats moeten maken voor in het beste geval een grasplein, in het slechtste geval een parking. We gaan op zoek naar een plaats waar we een grasplein vinden en rustig kunnen werken. De bedoeling van deze test is dat we de plaats gaan bepalen waar eertijds een graf was. We moeten dit niet zien als een lugubere bedoening, maar als een zoektocht naar ondergrondse holtes. We weten enkel dat de grafstenen verwijderd werden maar de graven er nog steeds zijn. We houden onze roeden op de juiste manier in de handen en lopen willekeurig over het grasplein. In onze gedachten begeven we ons onder de grond en zoeken holtes in de bodem.

Belangrijk is dat we ons niet op onze roeden concentreren, we mogen ze enkel gadeslaan. Indien we op de juiste manier visualiseren zullen de roeden zich kruisen telkens wanneer we ons boven een graf bevinden. Wateraders zoeken we op dezelfde wijze. We stellen ons af op water; dus concentreren we ons op het beeld dat we voor de geest halen, niet op onze wichelroeden. Er kan zelf bepaald worden in welke richting we ons, steeds langzaam, begeven. Een reactie van de wichelroede wordt steeds gecontroleerd door verschillende malen deze plaats te kruisen. Onderbewust vinden we het magnetische veld. Onderaardse holtes of water vinden we door te visualiseren, maar hoe vinden we leylijnen?

Hierbij kunnen we een breuklijn in de bodem voor de geest halen, maar verschillende Engelse wichelroedelopers zien een leylijn als een zilveren of zijden draad (als energielijn), die de bouwwerken met elkaar verbindt. Hier zal de wichelroede echter reageren omdat we in een ander energieveld of stralingsveld terecht komen. Beide methoden zijn bruikbaar, het belangrijkste is dat men weet wat men zoekt en men er zich een beeld kan van vormen. Belangrijk is dus dat we ons enkel mogen voorstellen hetgeen we zoeken.